Özet geç diyenler için: EA, Harry Potter'ların yapımcısı Bright Lights stüdyosunu kapatma kararı verdi. Biliyorum size ne. Zaten bana ne..
- BİR ZAMANLAR İNGİLTERE'DE -
EA, 1995 te İngiltere'de bir oyun geliştirme stüdyosu açarken herhalde bu maceranın böyle sonuçlanacağı kimsenin aklının ucundan geçmemiştir. Ya da birileri başından beri biliyordu kim bilir. Bir an durup hayal ediyorum. Varsayalım EA gibi büyük bir piyasa devinde yıllarca çalışmış orta düzeyde bir oyun emekçisiyim. Her yıl bazı projelerde ekip şefliği yapıyorum ve sektörümüzde iki üç şirketle beraber multitrilyonluk kar pastasının büyük dilimlerini yutuyoruz. Sonra yıllardır beklediğim imkan geliyor. Ömrümü verdiğim şirketin Personel Müdürü bana diyor ki, "Yıllardır kurum bürokrasisinin çarklarına sıkışmış olsanda bıkmadın, isyan etmedin, sen işini iyi yaptın. Çoktan hak ettiğin üst düzey yöneticiliğe terfini veremedik, sana her yıl gelip geçici oyunlar, projeler verdik. Hepsinin altından başarıyla kalktın. Şimdi sana yine o üst düzey terfiyi veremiyoruz. Çünkü tepedekiler koltuklarına öyle sıkı tutundu ki, ölmeden kimse onları oradan indirmeyecek. Ama hoşuna gidebileceğini düşündüğümüz bir teklifimiz var. Memleketin İngiltere'ye geri dönüyorsun. Orada bizim adımıza, sıfırdan bir oyun stüdyosu kuracaksın. Hesabına bu iş için sana yetecek miktarda para şu anda havale yapılıyor. Belki sana az gelecektir. Fakat senin bu parayla bu işi kotaracağını bilmesek seni seçmezdik. Git ve EA UK'i yarat!" Uçağa atlayıp gidiyorum. Sıfırdan, kendime uygun mekanı seçerek kiralıyorum, kullanacağım makine ve yazılımları satın alıyorum. Kalan bütçeyi kontrol ediyorum. 150 elemana birkaç ay maaş ödeyebilecek kadar kalmış. Hayır diyorum 100 kişi bana yeter. Ama öyle 100 kişi ki hepsini kendi elimle araştırıp seçicem ben. Herşey tamamlanıyor. Ekibi ısındırıp kaynaştırma amacıyla grafik motoru, ufak oyunlar, senaryolar yazdırıyorum. Parlak ışıklar yanıyor kafalarda. Her gün yüzlerce parlak fikiri yakıp söndürüyoruz. Kendimize sanatçı diyoruz. Bu arada EA'den, ilk günden bu işe karşı olanlardan, o hayatta oldukları sürece yapıştıkları koltuklarından ayıramadığım adamlardan oluşan bir yönetici heyeti beni denetlemeye geliyor. Diyorlar ki, "Bize 13 yaş altı kız çocuklarına falan yönelik, böyle aile maile temalı tiri viri oyunlar geliştirecek bir stüdyo lazım. Sorduk araştırdık, kimse yapmak istemiyo bu işleri. Burada yapılsın bundan sonra. Biz gidiyoruz sana iyi çalışmalar." Sinirden kuduruyorum. O kadar kuduruyorum ki kapıdaki O EA UK yazan tabelayı kendi ellerimle söküyorum. Boş kalan yere ellerimle "BRİGHT LİGHTS STUDİOS" yazıyorum. Burası benim diyorum. Burada kimse parlak fikirleri karartamayacak. Hayalleri şirket politikalarında batıramayacak. Yenicem sizi kıçı koltuklu kodamanlar. Para istiyosunuz ya. Öyle bi proje yapıcam ki, para kazandırmama gibi bir ihtimal söz konusu olmayacak. Popüler kültürün, trendin dibini kazıycam. O hedef kitle bellediğiniz bebeler oyunlarımı günde 12 saat oynamaktan embesil olucak. Ana babasına zırıl zırıl sümüğünü çeke çeke yalvaracak "bubaa alalııım" diye. Sonra siz bana randevu için yalvarıcaksınız kodamanlar. Basıyorum son kalan paramı , satın alıyorum Harry Potter'ın isim hakkını. Konsola çıkarıcam lan diyorum herşeyi. Para nerdeyse ben ordayım lan diyorum. Hiç sevmiyorum yaptığım oyunları ama. Oynamıyorum bile. Ama paranın peşindeyim artık ben. Kendimi kanıtlama peşindeyim. Kendi EA'ımın kodamanı olmalıyım! Ama bazen olmayınca olmuyor işte. Gerisi.. Gerisi önemli değil, sonuç önemli. Kodamanlardan bir yazı daha. İstediğimiz karı getirmediği için stüdyoyu kapatıyoruz. Sana 1 hafta tatil. Haftaya gel eski masanın başına otur. İşine başla. Böyle olduğu için üzgünüz. Son bir görevle baş başa kalıyorum. Birkaç dakika sonra işsiz kalacak 100 çalışanıma diyorum ki: " Böyle olduğu için üzgünüm." Onlar mı? Onlar ne benim gibi üzülüyor, ne de şaşırıyorlar. Onlar için ne ilk ne son bu. Oturacak bir koltuğu olmayanlar bu piyasanın gerçeğini benden iyi biliyorlar..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder